Lucid dreams

Wprowadzenie do koncertu godz. 18.00, sala kameralna Filharmonii – Piotr Matwiejczuk

Alexandr Iradyan – dyrygent
Zhora Sargsyan – fortepian
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Program:
Toru Takemitsu – Rain Tree
Johan Adams – Shaker Loops
Jean Sibelius – Valse Triste
Felix Mendelssohn-Bartholdy – Koncert fortepianowy g-moll op. 25

Alexandr Iradyan – dyrygent

Dyrygent, kompozytor i pianista urodzony w 1990 roku w Erewaniu, występował w ponad piętnastu krajach, m.in. w Wielkiej Brytanii, Rosji, Francji, Belgii, Niemczech, na Białorusi, w Uzbekistanie, Gruzji, Stanach Zjednoczonych.

Karierę rozpoczął w wieku 16 lat, kiedy wraz z Narodową Orkiestrą Filharmonii Armeńskiej wykonał własny koncert fortepianowy. Jest zwycięzcą wielu ważnych konkursów, takich jak: Międzynarodowy Konkurs im. Arama Chaczaturiana (I nagroda) i Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny w Jekaterynburgu (grand prix). Muzyka Alexandra Iradyana wykonywana była w Carnegie Hall w Nowym Jorku, BOZAR w Brukseli i innych prestiżowych salach. W 2014 roku balet Iradyana Memos of Suicide wystawiony był na deskach Narodowego Teatru Opery i Baletu w Erewaniu.

Artysta ukończył studia kompozytorskie w Państwowym Konserwatorium w Erewaniu w 2014 roku, zaś dyrygenturę studiował w Konserwatorium Królewskim w Brukseli. W 2016 roku przeprowadził się do Berlina, by studiować z Międzynarodowej Akademii Dyrygentury przy Universität der Künste u Stevena Sloane’a. Od ukończenia studiów w 2019 roku mieszka i pracuje w Berlinie, gdzie jest wykładowcą swojej uczelni, a także dyrektorem artystycznym i dyrygentem Sonoris Orchestra Berlin. Pełni także funkcję dyrygenta gościnnego Narodowej Orkiestry Kameralnej Armenii. Współpracuje z licznymi orkiestrami na całym świecie, z którymi wykonuje zarówno repertuar klasyczny, jak i współczesny. W czerwcu 2020 roku Alexandr Iradyan zdobył nagrodę specjalną w Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Arama Chaczaturiana, co dało mu możliwość wystąpienia w Olsztynie z Orkiestrą Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej.

Artysta ma koncie współpracę z tak znakomitymi muzykami i zespołami, jak: Mischa Maisky, Maxim Vengerov, George Pehlivanian, Belgijska Orkiestra Narodowa, Orkiestra Symfoniczna Radia i TV w Słowenii. Uczestniczył w kursach mistrzowskich, które prowadzili Robin Ticciati (Deutsches Symphonie Orchester), Sir Roger Norrington, Grzegorz Nowak (Royal Philharmonic Orchestra of London). Dyrygował takimi orkiestrami, jak: Brandenburger Symphoniker, Hochschulorchester der UdK, Staatstheater Cottbus, Bochumer Symphoniker, Kammerorchester Prenzlau, Naubrandenburger Symphoniker.

Zhora Sargsyan – fortepian

Ojczyzną Zhory Sargsyana jest Armenia, której ziemie były kolebką starożytnej cywilizacji chrześcijańskiej w Kaukazie. Urodził się w Erewaniu i zaczął grać na fortepianie w wieku 7. lat. Jego edukacja rozpoczęła się w Państwowym Konserwatorium Ormiańskim im. Komitasa w klasie profesora V. Harutyunyana. W wieku 15. lat Zhora Sargsyan zdobył II nagrodę oraz nagrodę publiczności na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Arama Chaczaturiana. To wydarzenie stało się bezpośrednim impulsem do kontynuowania swoich studiów i rozwijania swojej kariery w Europie. Artysta przeprowadził się do Berlina (gdzie mieszka do dzisiaj) i zaczął doskonalić swój warsztat pianistyczny pod okiem profesora K. Hellwiga na berlińskim Uniwersytecie Sztuk Pięknych. Czas spędzony na tej uczelni jest dla pianisty ogromnym źródłem inspiracji i intensywnych poszukiwań artystycznych, przez co Zhora Sargsyan ukształtował się jako nad wyraz wrażliwy, wszechstronny muzyk i artysta.
Międzynarodowe uznanie pociągnęło go do uczestnictwa w Międzynarodowym Konkursie im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud (2019), którego gospodarzem była Martha Argerich. Zdobył wówczas III nagrodę Grand Prix. Następnie zadebiutował na Deutschlandfunk Kultur, a jego występ został określony przez  Frederika Hanssena, szefa działu kultury magazynu Tagesspiegel, następującymi słowami:  „Pianista potrafi zelektryzować nawet pustą salę”. Odnosiło się to do występu podczas pandemii koronawirusa, kiedy wszystkie audytoria były zamknięte. Kiedy ta się zakończyła, artysta koncertował na wielu innych salach koncertowych oraz międzynarodowych festiwalach muzycznych. 
Ostatni sezon artystyczny był pełen debiutów. Zhora Sargsyan dał recitale solowe w Holandii (w tym  słynnej sali Concertgebouw w Amsterdamie) i na festiwalach w Tilburgu, Naarden i Oostvorne. Wystąpił także po raz pierwszy w Chinach i Korei Południowej w ramach światowych obchodów 150. rocznicy urodzin Sergieja Rachmaninowa. Z maestro Dong Shin Lee oraz orkiestrą festiwalową wykonał III i IV Koncert fortepianowy w Centrum Sztuki Gimbae w Korei Południowej. Było to spełnienie jego wielkiego marzenia o posiadaniu w repertuarze wszystkich koncertów fortepianowych oraz Rapsodii na temat Paganiniego Siergieja Rachmaninowa. Warto dodać, że II Koncert fortepianowy tego kompozytora pianista wykonał z Orkiestrą Filharmonii w Monte Carlo pod kierownictwem maestro  Lio Kuokmanna podczas finału Międzynarodowego Konkursu Monte-Carlo Piano masters w Monako.
Innym wartym zapamiętania wydarzeniem było zetknięcie się z instrumentami historycznymi, a w szczególności hammerflügel, który otworzył przed artystą nowe pole możliwości. Pomysł skierowania swojej działalności w tym kierunku narodził się podczas wykonywania Koncertu fortepianowego A-dur KV 488 Wolfganga Amadeusza Mozarta na tym instrumencie podczas Festiwalu Klassik am Meer z orkiestrą barokową pod batutą Torstena  Johanna w Wilhelmshaven. 
W Chinach z kolei dawał solowe recitale w Teatrze Jiageng w Xiamen oraz w sali koncertowej miasta Chengdu. W Shenzhen natomiast prowadził kursy mistrzowskie dla młodych i utalentowanych pianistów chińskich. Tego typu przedsięwzięcia edukacyjne był istotny elementem kariery Zhory Sargsyana. Innym przejawem działalności dydaktycznej były kursy mistrzowskie, których pianista udzielał podczas letniej akademii Harleshäuser Musikfest  w Kassel od 2021 roku.
Jako solista Zhora Sargsyan występował z takimi zespołami, jak: Narodowa Orkiestra Francji, Münchener Kammerorchester, Orkiestra Filharmonii Monte Carlo, Kammerakademie w Halle, Orkiestra Filharmonii Armenii, Orkiestra Festiwalu Gimhae etc. Współpracował z takimi dyrygentami, jak Jesko Sirvend, Lio Kuokmann, Sergey Smbatyan, Steven Sloane, Dong Shin Lee, Andrey Rubtsov i inni. Gościł także na następujących festiwalach:  Festspiele na Pomorzu Przednim, Young Euro Classics festival w Berlinie, Festiwal Pianistyczny w Naarden, Uhlandshohe festival w Stuttgarcie, seria koncertów Het Cenakel w Tilburgu, Hvide Sande festival w Danii, Bachtage w Poczdamie, Deutschlandsberg Festival i  Salzburger Schlosskonzerte w Austrii, Con Spirito w Lipsku i inne. 
Dzięki temu, że na swojej drodze poznał wielu wspaniałych muzyków i zawiązał wiele artystycznych przyjaźni, Zhora Sargsyan mógł realizować swoją pasję, jaką  jest muzyka kameralna. Zadebiutował na festiwalu Con Spirito w Lipsku, co pozwoliło mu zgłębić muzyczne tradycje miasta, występować w większości znaczących sal koncertowych tego miasta (w tym słynny Gewandhaus) oraz współpracować z takimi artystami, jak  Tobias Feldman, Peter Bruns, Pauline Sachse, Andrej Bielow, Norbert Anger i inni. Innym inspirującym doświadczeniem było wykonanie Koncertu na skrzypce, fortepian i kwartet smyczkowy Ernesta Chaussona, który pianista wykonał z  Franziską Hölscher i kwartetem smyczkowym Minguett w Malgarten w Brahmsche i Konzerthaus w Ravensburgu. Ponadto współpracował on z zespołem Frielinghaus Ensemble, z którym odbył dwutygodniowe tournee po północnych Niemczech. Obejmowało ono koncerty w Elbphilharmonie w Hamburgu czy Sendesaal w Bremie, na których artyści wykonywali utwory Klary i Roberta Schumannów. Ta współpraca zaowocowała nagraniem albumu z kwartetem Roberta Schumanna oraz mniej znanym, ale zdecydowanie wartym poznania triem Klary Schumann.
Przez kilka lat Zhora Sargsyan współtworzył duo z Natalią Prischepenko, będącą jednocześnie jego mentorką i pierwszą skrzypaczką kwartetu Artemis. To od niej pianista zaczerpnął wiele inspiracji i poznał pokaźny repertuar przeznaczony na skrzypce i fortepian. W przyszłym sezonie artysta szykuje się na zgłębianie literatury wiolonczelowej z towarzyszeniem fortepianu z Benjaminem Kruithofem (zdobywcą nagrody ECHO 2024/2025). Artyści mają w planach koncertowanie w wielu znamienitych salach koncertowych na świecie. Inną wiolonczelistką, z którą Zhora Sargsyan nawiązał współpracę, jest Hayoung Choi. Po raz pierwszy wystąpili oni razem w Filharmonii w  Haarlem, a w następnym roku zadebiutują recitalem w Tajwanie.
Podsumowując, do tej pory artysta występował w znakomitych salach koncertowych, w tym Konzerthaus w Berlinie, Gewandhaus w Lipsku, Opera w Stambule, Concertgebouw w Amsterdamie, Elbphilharmonie w Hamburgu, Maison de Radio France oraz Saal Cortot  w Paryżu, Prinzregententheater w Monachium, Opera Garnier w Monako, sala koncertowa miasta Chengdu i Teatr Jiageng  w Xiamen w Chinach, Opera Ormiańska i inne.