Repertuar

godz. 18.00 sala kameralna Filharmonii – Janusz Ciepliński, wprowadzenie do koncertu

Daiki Michihata (Japonia) – dyrygent

Dominik Jastrzębski – klarnet

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Program:

Yasushi Akutagawa – Tryptyk na orkiestrę smyczkową

Karol Kurpiński – Koncert klarnetowy B-dur

Felix Mendelssohn-Bartholdy – III Symfonia a-moll op. 56 „Szkocka”

Daiki Michihata – popularny dyrygent japoński młodego pokolenia. Został odznaczony nagrodą honorową w konkursie na operę czarnomorską w 2015 roku. Pracował jako asystent dyrygenta w Nowym Teatrze Narodowym w Tokio od 2014 roku.

Po ukończeniu Uniwersytetu Artystycznego w Tokio z nagrodą Ataka, studiował głównie pod kierunkiem Maestro Kurta Masura w Lipsku i Berlinie jako stypendysta stypendium im. Mendelssohna. W tym samym czasie studiował w Europejskiej Akademii Dyrygentów i uzyskał dyplom z wyróżnieniem.

Dyrygował m.in. Orkiestrą Filharmonii Japońskiej, Centralną Orkiestrą Symfoniczną Aichi, Orkiestrą Symfoniczną w Osace, Orkiestrą Filharmonii Sendai, Berlińską Orkiestrą Symfoniczną, Lipską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Symfoniczną w Konstancy. Pracował jako dyrygent i repetytor w różnych teatrach w Japonii, takich jak Teatr Nissay, Niki-kai, Teatr Artystyczny Kanagawa i Hala koncertowa Biwako.

Dominik Jastrzębski – klarnecista, kameralista, nauczyciel, solista Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej. Urodzony w Szczytnie. Ukończył Szkołę Muzyczną II stopnia w Olsztynie w klasie klarnetu  mgr Mirosławy Nowak-Dobrychłop. Edukację kontynuował na studiach w Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie klarnetu  prof. Marka Schillera.

W latach 2007-2008 studiował w Conservatoire Royal de Bruxelles w klasie klarnetu prof. Ronalda van Spaendoncka oraz Jean Marc Fessarda. Brał udział w licznych kursach klarnetowych pod okiem takich sław jak: David Campbell, Philippe Cuper, Nicolas Baldeyrou, Florant Heau, Andrew Marinner, Antonio Saiote, Brad Terry.
Jako solista I kameralista został laureatem wielu konkursów muzycznych.
Do ważniejszych należą:
VII Akademicki Konkurs Klarnetowy we Włoszakowicach – wyróżnienie
Concorso Citta di Barletta (Włochy) – laureat pierwszego miejsca
Muzyczne Forum Młodych – laureat pierwszego miejsca
VI Festiwal Klarnetowy w Piotrkowie Trybunalskim – laureat pierwszego miejsca w kategorii  Zespoły Kameralne

Dominik Jastrzębski od 2008 roku jest pierwszym klarnecistą Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej oraz od 2015 roku członkiem Rady Artystycznej tejże orkiestry. Przez lata działalności artystycznej miał okazję pracować z wybitnymi dyrygentami i kompozytorami. W 2011 roku otrzymał nagrodę dyrektora Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej Piotra Sułkowskiego za pełne zaangażowania wykonywanie partii pierwszego klarnetu w orkiestrze. Wykonywał również koncerty solowe z towarzyszeniem orkiestry filharmonii. Współpracował z takimi instytucjami jak: Filharmonia Bałtycka, Teatr Muzyczny w Gdyni, Teatr Wybrzeże, Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie, Elbląska Orkiestra Kameralna, Polska Filharmonia Sinfonia Baltica, Toruńska Orkiestra Symfoniczna, Orkiestra Symfoników Gdańskich, Pilska Orkiestra Klasyczna.
Od czasów studiów wciąż na nowo pasjonuje się muzyką kameralną. Był członkiem kwartetu Baltic Clarinet Quartet, z którym wygrał Festiwal Klarnetowy w Piotrkowie Trybunalskim 2007 r, członkiem trio dętego MDM Trio, z którym wygrał Muzyczne Forum Młodych 2006 r. oraz Concorso Citta di Barletta (Włochy) 2006 r. Koncertował również z trio fortepianowym D`Ami, kwartetem Fuego Quartet oraz gościnnie z olsztyńskim zespołem Pro Musica Antiqua.
Współtwórca projektu „Film Jazz Project – zagraniczni muzycy grają polską muzykę filmową” – współpraca z jazzmanami światowego formatu – Michael „Patches” Stewart, Nathan Williams, Sebastian Kuchczyński. Jako muzyk sesyjny występował na scenach Europy z takimi muzykami jak Arkady Gotesmann, Mikołaj Trzaska, Grzech Piotrowski, Jerzy Małek, Antoni Gralak, Alek Korecki.
Zasiada w jury konkursów muzycznych organizowanych w województwie warmińsko-mazurskim.
Jest doktorantem Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu.

Opis programu

 Yasushi Akutagawa –Tryptyk na orkiestrę smyczkową
I.   Allegro
II.  Andante
III. Presto
Yasushi Akutagawa  (jap. 芥川也寸志) – 1925-1989 – był kompozytorem pozostającym pod silnym wpływem Sergiusza Rachmaninowa z którym utrzymywał bliską znajomość. Podobnie jak Rosjanina twórczość Akutagawy charakteryzuje eklektyzm, niechęć do modernizmu, który zdominował przecież muzykę XX wieku.
Muzyk pochodził z rodziny o silnych konotacjach artystycznych. Jego ojcem był Ryūnosuke Akutagawa – ceniony japoński poeta i prozaik, zwany ojcem japońskich opowiadań. W swojej twórczości poświęcał m.in. uwagę problemom, jakie zrodziła w Japonii modernizacja kraju.
Yasushi Akutagawa będąc najmłodszym z trójki braci wcześnie zaczął przejawiać zdolności muzyczne a jako kompozytor, prawdopodobnie pod wpływem ojca pozostawał sceptyczny wobec rosnącej w XX fascynacji nową muzyką.
Studiował w latach 1943–1949 w wyższej szkole muzycznej w Tokio, ucząc się kompozycji, dyrygentury i gry na fortepianie. Prócz muzyki symfonicznej stworzył również ścieżkę dźwiękową do filmu „Wrota piekieł” w reżyserii Teinosuke Kinugasy. (Ten nakręcony w 1953 roku obraz otrzymał Oskara oraz Złotą Palmę). Zafascynowany Chaczaturianem pisał również muzykę baletową i sceniczną.
Od 1956 roku dyrygował orkiestrą symfoniczną, a w 1969 roku został dyrygentem Nowej Orkiestry Symfonicznej. Był również członkiem zarządu Stowarzyszenia Kompozytorów Japońskich w którego władzach zasiadał od 1970 roku.

Tryptyk na orkiestrę smyczkową powstał w 1953 r.  Jest to niezwykle barwna, soczyście brzmiąca kompozycja, w swoich szybkich częściach pełna żywotności i wigoru, w części środkowej pełna liryzmu, wręcz neoromantycznego uroku.
Ze względu na swój unikalny urok i blask utwór cieszy się dużym powodzeniem wśród dyrygentów i melomanów. Autor wykorzystując niemal wyłącznie tradycyjne środki muzycznej ekspresji przez kilkanaście minut skutecznie przykuwa uwagę słuchaczy.

Karol Kurpiński (1785-1857)– Koncert klarnetowy B-dur
Twórczość tego ważnego dla historii muzyki polskiej kompozytora osadzona jest w estetyce klasycyzmu. Kurpiński, pozostając pod silnym wpływem Haydna i Mozarta stworzył wiele niezwykle urokliwych i wdzięcznych kompozycji. Będąc praktycznie autodydaktą osiągnął zdumiewający kunszt kompozytorski, tworząc muzyczny i ideologiczny grunt pod rozwój muzyki polskiej doby romantyzmu.
Do Warszawy Kurpiński przeprowadził się w roku urodzin F. Chopina. Dzięki rekomendacji m.in. Józefa Elsnera objął posadę drugiego dyrygenta orkiestry Teatru Narodowego z którym miał związać się na kolejne 30 lat. W tym samym roku miał miejsce jego debiut kompozytorski. 4 grudnia 1810 roku wykonano jego kantatę „Ku czci Napoleona”. Współpraca z Teatrem Narodowym stała się przyczynkiem do rozwoju bogatej twórczości operowej, która stała się domeną Kurpińskiego. (Skomponował 28 dzieł scenicznych).
Kurpiński prowadził również ożywioną działalność publicystyczną i dydaktyczną. Oddany polskiej historii i kulturze mimo niechęci władz carskich podczas powstania listopadowego wystawiał opery o tematyce patriotycznej. Skomponował wówczas osiem pieśni powstańczych, w tym słynną „Warszawiankę” do tekstu Casimira François Delavigne’a. Warto przypomnieć, że Kurpiński dyrygował również prawykonaniem  Koncertu fortepianowego f-moll F. Chopina (17 marca 1830), z udziałem kompozytora jako solisty.
Popularny Koncert klarnetowy B-dur należy do stosunkowo nielicznych kompozycji solowych Kurpińskiego. Pracę nad nim rozpoczął w roku 1820.  Utwór dokończył 3 lata później w Paryżu, podczas swojej europejskiej podróży.  W przeddzień wyjazdu Kurpińskiego z Paryża odbyło się prawykonanie utworu. Do naszych czasów zachowała się tylko jego I część utrzymana w formie allegra sonatowego z trzema tematami. Utwór został spopularyzowany przez Józefa Madeję, który go często wykonywał, opracował i opatrzył kadencją wirtuozowską.

Felix Mendelssohn-Bartholdy (1809 -1847) – III Symfonia a-moll op. 56 „Szkocka”.

I.    Andante con moto – Allegro un poco agitato
II.   Vivace non troppo
III.  Adagio
IV. Allegro vivacissimo – Allegro maestoso assai

Cudowne dziecko, „Mozart XIX wieku”, wnuk słynnego żydowskiego filozofa, syn bogatego bankiera, Ewangelik z wyboru, protegowany Goethego – wzbudzał Mendelssohn olbrzymie zainteresowanie mu współczesnych.  Jego nieprzeciętny intelekt, doskonałe wykształcenie i niespotykana wrażliwość predysponowały go do bycia uosobieniem kompozytora doby Romantyzmu. I był nim w rzeczy samej.
III Symfonia a-moll, op. 56; utwór, który – jak ironizował Bernard Shaw – „byłby wielki, gdyby nie jego piekielna elegancja”, jest m.in. pokłosiem dość brawurowej wyprawy w jaką udał się kompozytor latem 1829 roku.
Wzruszony kompozytor pisał wtedy: „()… dudy i echa są podobno zupełnie niezwykłe”, a mężczyźni „z długimi rudymi brodami, w kraciastych szalach, beretach z piórami, z odsłoniętymi kolanami i z dudami w rękach”, wychodzą z kościoła „triumfalnie prowadząc swoje dziewczyny (…) i dumnie spoglądając dokoła”.
Pozostając pod przemożnym urokiem szkockiej przyrody oddawał to następująco: „Kiedy sam Bóg zabiera się do malowania pejzażu, rezultaty są zadziwiająco piękne… Wszystko tu wygląda tak surowo i potężnie, na wpół otulone zwiewnymi oparami, dymem i mgłą”.
Wrażenia stały się na tyle trwałe, że 13 lat po podróży znalazł w nich źródło inspiracji dla swojej genialnej symfonii, którą zadedykował księżniczce Wiktorii, przyszłej władczyni Imperium Brytyjskiego. Jego wdzięczność do brytyjskiej władczyni nie była jedynie kurtuazją. Anglia, jak sam mówił, stała się jego drugim domem. Dzięki swojemu talentowi kompozytor błyskawicznie zaskarbił sobie sympatie dworu królewskiego zyskując miano drugiego Haendla. Artysta doskonale czuł się na Wyspach, które dały mu wytchnienie od zawistnych, nie rzadko pełnych antysemickiego jadu kolegów po fachu z Berlina.
Symfonia Szkocka ukończona została w roku 1842, i co ciekawe, przez wiele lat nie była publikowana. Jej prawykonanie miało miejsce 3 marca 1842 w Lipsku. W tym samym Lipsku, w którym po latach zapomnienia przywracał Mendelsohn światu muzykę Jana Sebastian Bacha.
Feliks Mendelssohn-Bartholdy zmarł 5 lat później w wieku zaledwie 38 lat.

Koncert objęty projektem „WARMIŃSKO-MAZURSKA KARTA SENIORA” oraz programem „WARMIA I MAZURY DLA DUŻEJ RODZINY”