Repertuar

Piotr Sułkowski – dyrygent
Joanna Woś – sopran
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Program: m.in.
Modest Musorgski/Maurice Ravel – Obrazki z wystawy
Feliks Nowowiejski – Marsz pretorianów cesarza Nerona z oratorium Quo vadis
Stanisław Moniuszko – Mazur i Aria Hanny z opery Straszny dwór
Józef Michał Poniatowski – aria Laury Doux reve de ma vie! z opery Piotr Medyceusz
Vincenzo Bellini – aria Elwiry Qui la voce z opery Purytanie
Gaetano Donizetti – aria Noriny Quel guardo il cavaliere z opery Don Pasquale
Giuseppe Verdi – aria Violetty È strano z opery Traviata
Charles Gounod – Walc Julii z opery Romeo i Julia

Podczas inauguracji sezonu koncertowego 2019/2020 w Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie obecny będzie duch patrona 2019 roku, Stanisława Moniuszki: zostaną wykonane dzieła „ojca polskiej opery narodowej”, a także fragmenty innych dzieł operowych europejskich kompozytorów współczesnych Moniuszce, w tym jego poprzedników i następców. Jak napisał w jednym wydawnictw jubileuszowych muzykolog dr hab. Marcin Gmys, „chociaż za życia Moniuszkę cenili muzycy rosyjscy (Glinka, Dargomyżski, Cui), czescy (Smetana), węgierscy (Liszt), francuscy (Gounod), niemieccy (Bülow) czy włoscy (Rossini), nie zdołał zrobić kariery międzynarodowej”. Program koncertu rozpoczynającego sezon jest próbą przywrócenia Moniuszce należnego mu miejsca w szeregu znakomitych kompozytorów europejskich, kształtujących wizerunek szkół narodowych XIX wieku. Sercem koncertu będzie ognisty Mazur ze Strasznego dworu oraz pochodząca z tej samej opery aria Hanny.

Józef Michał Poniatowski książę de Monterotondo herbu Ciołek, o trzy lata starszy od Moniuszki, był synem Stanisława Poniatowskiego (nie mylić z ostatnim królem Polski), księciem, śpiewakiem, a także autorem kilku oper utrzymanych w stylu rossiniowskim, z librettami w języku włoskim bądź francuskim. Podczas koncertu wysłuchamy arii Laury z francuskiej opery Pierre de Medicis (Piotr Medyceusz) z 1860 roku, która swoje polskie prawykonanie miała zaledwie osiem lat temu. Opera francuska odegrała ogromna rolę w życiu i twórczości Stanisława Moniuszki – heroikomiczny gatunek opery niezwykle wówczas modny i popularny należał do ulubionych źródeł inspiracji autora Halki, mimo że kształcił się on w Niemczech. Charles Gounod (Walc Julii z jego opery Romeo i Julia zabrzmi podczas koncertu) był twórcą, którego muzykę Moniuszko najprawdopodobniej usłyszał jako ostatnią przed śmiercią: w ostatni dzień życia kompozytor jak zwykle uczestniczył w porannej mszy w kościele Wizytek przy Krakowskim Przedmieściu, następnie odwiedził cukiernię Kocha, gdzie wypił swoją zwyczajową poranną herbatę. Czekano na niego w Instytucie Muzycznym, gdzie miał wystawić świadectwa uczestnikom kursu harmonii, jednak na próżno: szukający Moniuszki pracownicy Instytutu dowiedzieli się, że zajrzał do Teatru Wielkiego, gdzie trwały przygotowania do premiery Fausta Gounoda. Ale przemęczony kompozytor nie zabawił na próbie długo – chciał wrócić do domu, jednak na schodach swojej kamienicy zasłabł i doznał ataku serca ze skutkiem śmiertelnym.

Oprócz opery francuskiej w Europie epoki Moniuszki triumfowała rzecz jasna opera włoska – podczas koncertu inaugurującego nowy sezon artystyczny wysłuchamy arii kompozytorów szczególnie cenionych przez Fryderyka Chopina: Vincenza Belliniego i Gaetana Donizettiego. Wyrafinowana włoska kantylena znalazła swoje stałe miejsce w repertuarze chopinowskich środków ekspresji. Kolejnym polskim, a zarazem warmińskim akcentem koncertu będzie Marsz pretorianów z oratorium Quo Vadis Feliksa Nowowiejskiego. Jedno z najpopularniejszych dzieł barczewskiego kompozytora doczekało się ponad dwustu wykonań zagranicznych za życia twórcy, i należało do najczęściej wykonywanych dzieł oratoryjnych dwudziestolecia międzywojennego. Instrumentalnym dopełnieniem różnorodnego programu operowego będą wciąż zachwycające świeżością barw Obrazki z wystawy Modesta Musorgskiego w orkiestracji Maurice’a Ravela.

Joanna Woś

Jest artystką łączącą w sposób mistrzowski arcytrudne partie koloraturowe z niezwykłą lekkością oraz wyczuciem stylu belcanta. Joanna Woś dysponuje dźwięcznym, nieskazitelnie czystym intonacyjnie głosem o bardzo szerokiej skali (sięgającej swobodnie f³). Imponująca lekkość i wyśmienita precyzja pozwala artystce brawurowo wykonywać nawet najtrudniejsze partie koloraturowe bez najmniejszego wysiłku, zachowując przy tym wyjątkowe brzmienie i finezyjny styl bel canto. Jest laureatką wielu prestiżowych konkursów i festiwali wokalnych, zdobyła między innymi pierwszą nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Bilbao i wielu Złotych Masek (nagród krytyków muzycznych).

Debiutowała partią tytułową w Łucji z Lammermooru Gaetana Donizettiego w Teatrze Wielkim w Łodzi. Sukces jaki odniosła swą pierwszą rolą zadecydował o dalszym rozwoju kariery artystki, która po ukończeniu Akademii Muzycznej w Łodzi na stałe związała się zawodowo z Teatrem Wielkim i została jego solistką. Entuzjazm publiczności i uznanie krytyki są nieodłącznym elementem kariery artystki, a jej kolejne role zawsze przyjmowane są z największym uznaniem. Poza stałą współpracą z łódzką sceną, Joannę Woś można podziwiać także na scenach Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie, Opery Krakowskiej, Teatru Wielkiego w Poznaniu, Opery Bałtyckiej, Filharmonii Narodowej oraz Filharmonii Krakowskiej. Gości także na wielu światowych scenach operowych, między innymi w Royal Festival Hall w Londynie, Alte Oper we Frankfurcie, Deutsche Oper w Berlinie, Auditorium w Rzymie, Centrum Galiny Wiszniewskiej w Moskwie, Operze Narodowej w Wilnie, Operze Narodowej w Zagrzebiu, Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu. Artystka śpiewała pod kierunkiem wielu wybitnych dyrygentów, takich jak Antoni Wit, Jonas Aleksy, Jerzy Maksymiuk, Tadeusz Kozłowski, Jan Krenz, Jacek Kaspszyk, Friedrich Haider, Will Crutchfield, Marco Baldieri, Andrea Licata, Massimiliano Caldi, Gabriel Chmura. Śpiewała razem z wybitnymi śpiewakami, wśród których byli barytony Renato Bruson i Artur Ruciński, tenorzy Salvatore Licitra, Salvatore Fisichella, Piotr Beczała, Arnold Rutkowski, Mariusz Kwiecień oraz amerykańska sopranistka Gwendolyn Bradley.

W jej repertuarze znajdziemy nie tylko partie stricte koloraturowe, jak Królowa Nocy w Czarodziejskim flecie Mozarta, Rozyna w Cyruliku sewilskim Rossiniego, Olimpia w Opowieściach Hoffmanna Offenbacha, Anny Boleny w operze Donizettiego, lecz także wybitne kreacje dramatyczno-liryczne: Violetty w Traviacie i Gildy w Rigoletcie Verdiego, Elwiry w Purytanach Belliniego czy Noriny w Don Pasquale Donizettiego. W swoim repertuarze ma także rolę Oskara w Balu maskowym Verdiego, Szemachańskiej Królowej w Złotym koguciku Mikołaja Rimskiego-Korsakowa, Musetty w Cyganerii Pucciniego, Hrabiny w Weselu Figara, Fiordiligi w Così fan tutte i Donny Anny w Don Giovannim Mozarta, Magdy w La rondine Pucciniego, Eurydyki w Orfeuszu i Eurydyce Glucka czy Żony w Życiu z Idiotą Sznitkego. Bogaty jest również repertuar koncertowy Joanny Woś; obejmuje m.in. Stabat Mater Pergolesiego i Rossiniego, Requiem, Exultate jubilate oraz msze Mozarta, Mszę cecyliańską Gounoda, Requiem Faurégo, Carmina burana Orffa oraz Stabat Mater Szymanowskiego.

W 2008 roku dla Polskiego Radia nagrała z Kevinem Kennerem recital arii z osiemnastu oper księcia Józefa Michała Poniatowskiego. W następnym roku nagrała z Markiem Drewnowskim pieśni Chopina. W Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie wystąpiła w przedstawieniach premierowych w partiach Magdy w La Rondine (2003, reż. Marta Domingo), Królowej Nocy w Czarodziejskim flecie (2006, reż. Achim Freyer) oraz tytułowych rolach w Łucji z Lammermooru (2008), Lukrecji Borgii (2009), Orfeuszu i Eurydyce (2009), Traviacie (2010). W kwietniu 2010 roku nagrała dla BBC III Symfonię Henryka M. Góreckiego z Londyńską Orkiestrą Symfoniczną w Royal Festival Hall w Londynie pod dyrekcją Marin Alsop. W styczniu 2011 roku w Teatrze Wielkim w Poznaniu w sposób mistrzowski i wyjątkowy wykreowała postać Marii Stuardy w operze Donizettiego. W marcu 2011 była Gildą (Rigoletto Verdiego) na deskach Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Jej występ w tytułowej roli opery Anna Bolena Donizettiego podczas Festiwalu Operowego w szwajcarskim Saint Moritz zebrał entuzjastyczne recenzje. W 2012 roku wcieliła się w postać Adiny podczas premiery Napoju miłosnego w Operze Krakowskiej oraz Violetty w premierze Traviaty w Operze Bałtyckiej.

W kwietniu 2013 roku Teatr Wielki w Łodzi wystawił po raz pierwszy specjalnie dla niej operę Donizettiego Anna Bolena. Rolą tą artystka po raz kolejny udowodniła niezrównane mistrzostwo wokalno-aktorskie, będące nieodłącznym elementem wykonawczym stylu bel canto. Owacyjne przyjęcie Anny Boleny przez widzów dopełniło uznanie krytyki, która przyznała artystce Złotą Maskę, za najlepszą rolę dramatyczno-wokalną.

W kwietniu 2016 roku wystąpiła w premierowym monodramie La voix humaine Francisa Poulenca w reżyserii Mai Kleczewskiej w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie. W tym samym roku dokonała nagrań solowych płyt z ariami m.in. J.S. Bacha, W.A. Mozarta z Orkiestrą Kameralną AUKSO oraz ariami J.M.K. Poniatowskiego z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia. Rok później ukazała się jej kolejna płyta Wsłuchani we Wszechświat H.M. Góreckiego, w której wystąpiła z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Śląskiej.

W 2018 roku wystąpiła w polskiej prapremierze opery Tramwaj zwany pożądaniem w reżyserii Macieja Prusa w roli Blanche DuBois w Teatrze Wielkim w Łodzi, za którą otrzymała kolejną Złotą Maskę. W grudniu 2018 roku wystąpiła w Operze Śląskiej w prapremierowym przedstawieniu opery Don Desiderio Józefa Michała Ksawerego Poniatowskiego. W nadchodzącym sezonie zobaczymy artystkę między innymi w Viva la Mamma Donizettiego, Głosie ludzkim Poulenca oraz Madame Butterfly Pucciniego w Teatrze Wielkim w Łodzi.