Repertuar

Rafał Kłoczko – dyrygent
Joanna Woś – sopran
Marcin Bronikowski – baryton
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

W programie m.in.:

Johann Strauss – Polka Grzmoty i Błyskawice

Georges Bizet – Preludium z opery Carmen

Georges Bizet – Aria Torreadora Votre toast z II aktu opery Carmen

Wolfgang Amadeus Mozart – Duet Là ci darem la mano z I aktu opery Don Giovanni

Piotr Czajkowski – Walc z baletu Śpiąca Królewna

Chcemy wierzyć w magię nowych początków. W każdą noc sylwestrową składamy sobie nawzajem życzenia, świętujemy, mamy nadzieję, że kolejny rok będzie lepszy niż poprzedni, że pozytywnie nas zaskoczy. Nadzieja jest prawdziwą bohaterką tej niezwykłej nocy. To ona każe nam podejmować postanowienia i wstawać po nieprzespanej nocy, aby w styczniu od nowa próbować wyzerować konto zysków i strat, i zacząć od nowa. W taką noc, w taki dzień, pamiętamy jednak także o tych wszystkich, którzy odeszli, jak w starej szkockiej pieśni Auld Lang Syne, śpiewanej podczas Sylwestra w krajach anglosaskich. Nie zapominajmy w Nowym Roku o starych przyjaciołach – ani tych ludzkich, ani tych muzycznych. Te melodie, które znamy na pamięć, być może od dziecka, są najlepszymi towarzyszami na nową drogę.

Arie z oper i operetek pomagają poczuć się ponownie chociaż trochę dzieckiem: wszak te gatunki to tak naprawdę baśnie dla dorosłych, gdzie zło przeważnie zostaje ukarane, kochankowie ostatecznie się połączą, a nawet jeśli finał nie będzie szczęśliwy, to ekscytujące przygody wynagrodzą przedwczesny koniec. Na początku Nowego Roku chcemy czuć mocniej, kochać głębiej i śmiać się głośniej. Wszystko, co w muzyce operowej i operetkowej najbardziej zabawne, wzruszające i pobudzające do szczerych łez, których nie trzeba się wstydzić, zabrzmi podczas sylwestrowych koncertów w Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej. Boskie melodie Mozarta (służące w swoim czasie tym samym celom co musicalowe numery) czy zadzierzyste numery z Carmen, z pewnością utwory zaprezentowane podczas koncertów będą doskonałym wstępem do nocy pełnej uniesień – nie tylko kieliszka z szampanem.

Joanna Woś – sopran

Artystka łącząca w sposób mistrzowski arcytrudne partie koloraturowe z niezwykłą lekkością oraz wyczuciem stylu bel canta. Joanna Woś dysponuje dźwięcznym, nieskazitelnie czystym intonacyjnie głosem o bardzo szerokiej skali (sięgającej swobodnie F trzykreślnego). Imponująca lekkość i wyśmienita precyzja pozwala artystce brawurowo wykonywać nawet najtrudniejsze partie koloraturowe bez najmniejszego wysiłku, zachowując przy tym wyjątkowe brzmienie i finezyjny styl bel canto.

Laureatka wielu prestiżowych konkursów i festiwali wokalnych. Nagrodzona m.in. I nagrodą w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Bilbao, wielokrotna laureatka Złotych Masek (nagród krytyków muzycznych).

Debiutowała partią tytułową w Łucji z Lammermooru Gaetana Donizettiego w Teatrze Wielkim w Łodzi. Sukces jaki odniosła swą pierwszą rolą nie pozostawiał wątpliwości, że artystka dysponuje wyjątkowym talentem wokalnym. Wydarzenie to zadecydowało o dalszym rozwoju kariery artystki, która po ukończeniu Akademii Muzycznej w Łodzi na stałe związała się – jako solistka – z Teatrem Wielkim.

Entuzjazm publiczności i uznanie krytyki są nieodłącznym elementem kariery artystki, a jej kolejne role zawsze przyjmowane są z największym uznaniem. Potrafi oczarować bowiem nie tylko zjawiskową koloraturą, ale także liryzmem i wybitnym talentem dramatycznym.

Poza stałą współpracą z łódzką sceną Joannę Woś możemy podziwiać także na scenach Opery Narodowej w Warszawie, Opery Krakowskiej, Teatru Wielkiego w Poznaniu, Opery Bałtyckiej, Filharmonii Narodowej oraz Filharmonii Krakowskiej. Gości także na wielu światowych scenach operowych m.in. w Royal Festival Hall w Londynie, Alte Oper we Frankfurcie, Deutsche Oper w Berlinie, Auditorium w Rzymie, Centrum Galiny Wiszniewskiej w Moskwie, Operze Narodowej w Wilnie, Operze Narodowej w Zagrzebiu, Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu oraz innych scenach operowych i salach koncertowych na całym świecie.

Artystka śpiewała pod kierunkiem wielu tak wybitnych dyrygentów, jak: Antoni Wit, Jonas Aleksy, Jerzy Maksymiuk, Tadeusz Kozłowski, Jan Krenz, Jacek Kaspszyk, Friedrich Haider, Will Crutchfield, Marco Baldieri, Andrea Licata, Massimiliano Caldi, Gabriel Chmura. Występowała u boku wybitnych śpiewaków, wśród których byli m.in. baryton Renato Bruson, Artur Ruciński, tenorzy: Salvatore Licitra, Salvatore Fisichella, Piotr Beczała, Arnold Rutkowski, Mariusz Kwiecień oraz amerykańska sopranistka Gwendolyn Bradley.

W jej repertuarze znajdziemy nie tylko partie stricte koloraturowe jak partia Królowej Nocy w Czarodziejskim flecie Wolfganga Amadeusza Mozarta, Rozyny w Cyruliku sewilskim Gioachina Rossiniego, Olimpii w Opowieściach Hoffmanna Jacques’a Offenbacha czy Anny Boleny w operze Donizettiego, ale także wybitne kreacje dramatyczno-liryczne, jak np. partia Violetty w Traviacie, Gildy w Rigoletcie Verdiego, Elwiry w Purytanach Belliniego czy Noriny w Don Pasquale Donizettiego. W swoim repertuarze ma także rolę Oskara w Balu maskowym Giuseppe Verdiego, Szemachańską Królową w Złotym koguciku Mikołaja Rimskiego-Korsakowa, Musetty w Cyganerii Pucciniego, Hrabiny w Weselu Figara, Fiordiligi w Così fan tutte, Donny Anny w Don Giovannim, Magdy w La rondine Pucciniego, Eurydykę w Orfeuszu i Eurydyce Christopha Willibalda Glucka czy żony w Życiu z idiotą Sznitkego. Bogaty jest również repertuar koncertowy Joanny Woś, obejmujący m.in. Stabat Mater Giovanniego Battisty Pergolesiego i Rossiniego, Requiem, Exultate Jubilate oraz msze Mozarta, Mszę cecyliańską Charlesa Gounoda, Requiem Gabriela Fauré, Carmina burana Carla Orffa oraz Stabat Mater Karola Szymanowskiego.

W 2008 roku dla Polskiego Radia nagrała z Kevinem Kennerem recital arii z osiemnastu oper Księcia Józefa Michała Poniatowskiego. W roku następnym nagrała z Markiem Drewnowskim pieśni Chopina. W Operze Narodowej w Warszawie zaśpiewała w przedstawieniach premierowych w partiach Magdy w La Rondine (2003, reż. Marta Domingo), Królowej Nocy w Czarodziejskim flecie (2006, reż. Achim Freyer) oraz partie tytułowe w operach: Łucja z Lammermoor (2008), Lukrecja Borgia (2009), Orfeusz i Eurydyka (2009) oraz Traviata (2010). W kwietniu 2010 nagrała dla BBC III Symfonię Henryka M. Góreckiego z Londyńską Orkiestrą Symfoniczną w Royal Festival Hall w Londynie pod dyrekcją Marin Alsop. W styczniu 2011 roku w Teatrze Wielkim w Poznaniu w sposób mistrzowski i wyjątkowy wykreowała postać Marii Stuardy w operze Donizettiego. W marcu 2011 zagrała postać Gildy (Rigoletto Verdiego) na deskach Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Jej występ w tytułowej roli opery Anna Bolena Donizettiego podczas Festiwalu Operowego w szwajcarskim Saint Moritz zebrał entuzjastyczne recenzje. W 2012 roku wcieliła się w postać Adiny na premierze Napoju miłosnego w Operze Krakowskiej oraz Violetty w premierze Traviaty w Operze Bałtyckiej.

W kwietniu 2013 roku Teatr Wielki w Łodzi wystawił specjalnie dla niej po raz pierwszy operę Donizettiego Anna Bolena. Rolą tą artystka po raz kolejny udowodniła niezrównane mistrzostwo wokalno-aktorskie, będące nieodłącznym elementem wykonawczym stylu bel canto. Owacyjne przyjęcie Anny Boleny przez widzów zostało dopełnione uznaniem krytyki, która przyznała artystce Złotą Maskę, za najlepszą rolę dramatyczno-wokalną.

W kwietniu 2016 roku wystąpiła w premierowym monodramie La voix humaine Francisa Poulenca w reżyserii Mai Kleczewskiej w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej. W 2016 roku dokonała również nagrań solowych płyt z ariami m.in. J.S. Bacha, W.A. Mozarta z Orkiestrą Kameralną Aukso oraz ariami J.M.K. Poniatowskiego z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia. W roku 2017 ukazała się jej kolejna płyta Wsłuchani we Wszechświat H.M. Góreckiego, na której wystąpiła z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Śląskiej.

W 2018 roku wystąpiła w polskiej prapremierze opery Tramwaj zwany pożądaniem w reżyserii Macieja Prusa w roli Blanche DuBois w Teatrze Wielkim w Łodzi, za którą otrzymała kolejną Złotą Maskę. W grudniu 2018 roku wystąpiła w Operze Śląskiej w prapremierowym przedstawieniu opery Don Desiderio Poniatowskiego. W nadchodzącym sezonie zobaczymy artystkę m.in. w Viva la Mamma Donizettiego i Madame Butterfly Pucciniego w Teatrze Wielkim w Łodzi. We wrześniu 2019 roku za kreację w Tramwaju zwanym pożądaniem otrzymała nagrodę XIII Teatralnych Nagród Muzycznych im. Jana Kiepury dla najlepszej śpiewaczki operowej.

Marcin Bronikowski – baryton

Urodził się w Warszawie. Ukończył Liceum Muzyczne im. Karola Szymanowskiego w Warszawie (klasa trąbki), tamże rozpoczął prywatną naukę śpiewu u wybitnej śpiewaczki Jadwigi Dzikówny. W 1992 roku otrzymał dyplom z wyróżnieniem w Konserwatorium w Sofii (klasa prof. Rusko Ruskova). Następnie doskonalił się w Accademia Rossiniana w Pésaro pod kierunkiem Alberto Zeddy oraz w mediolańskiej La Scali u Carlo Bergonziego.

Jest laureatem wielu nagród w prestiżowych międzynarodowych konkursach wokalnych, m.in. w Vérviérs w Belgii (III nagroda), w Pampelunie w Hiszpanii (I nagroda i nagroda specjalna za interpretację dzieł operowych, nagrody przyznało jury pod przewodnictwem
José Carrerasa), w Warszawie w I Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki (1992, III nagroda), w Bilbao w Hiszpanii (I nagroda), w Cardiff (wyróżnienie) i w Jerozolimie (konkurs im. Bernsteina); w Pretorii w RPA (III nagroda) i w Helsinkach (I nagroda).

Debiutował w wieku 24 lat, w 1992 roku na scenie Opery Narodowej w Sofii jako Figaro w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego. W 2000 roku Marcin Bronikowski jako pierwszy polski baryton debiutował na scenie Królewskiej Opery Covent Garden w Londynie partią Dandiniego w Kopciuszku Rossiniego, a potem w Teatro alla Scala w Mediolanie jako Escamillo w Carmen. W Polsce występował m.in. na scenie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie, Opery Krakowskiej, Opery Nova w Bydgoszczy, Opery w Szczecinie, Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, Opery Bałtyckiej w Gdańsku, a także w Filharmonii Narodowej w Warszawie, Filharmoniach Poznańskiej, Białostockiej, Szczecińskiej, Rzeszowskiej oraz na festiwalu Wratislavia Cantans, Festiwalu im. Krystyny Jamroz w Busku-Zdroju, Festiwalu w Łańcucie i w Studiu Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie. Współpracuje również z Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach.

Występował na najznakomitszych scenach operowych na całym świecie: w Niemczech (m.in. Deutsche Oper w Berlinie, Bayerische Staatsoper w Monachium, Drezno, Lipsk, Stuttgart), Austrii, Francji (Opera de Nice, Opera de Strasbourg), Hiszpanii (m.in. Teatro Monumental i Auditorio Nacional w Madrycie, ABAO w Bilabo, Campoamor w Oviedo), we Włoszech (La Fenice w Wenecji, Teatro alla Scala w Mediolanie, Teatro Verdi w Treście), w Rosji (Teatr Bolszoj w Moskwie ), Estonii, Argentynie (Teatro Argentino de La Plata, Colon w Buenos Aires), Brazylii (Teatro de Amazonas w Manaus), RPA (Nico Opera House w Kapsztadzie), Australii i Nowej Zelandii (State Opera of South Australia w Adelaide, New Zealand Opera w Auckland i Wellington), USA, w Hong Kongu, Macau, Szanghaju, w Izraelu (New Israeli Opera w Tel Avivie) oraz na wielu światowych festiwalach.

W swoim repertuarze ma ponad 40 ról w takich operach, jak: Cyganeria, Don Carlos, Bal maskowy, Thaïs, Eugeniusz Oniegin, Carmen, Łucja z Lammermooru, La Traviata, Don Pasquale, Król Roger, Straszny Dwór, Don Giovanni, Wesele Figara. Wykonuje również na całym świecie partie w oratoria oraz pieśni.

Marcin Bronikowski jest jedynym polskim śpiewakiem operowym, którego José Carreras zaprosił do udziału w swoim koncercie charytatywnym z okazji 50-lecia UNICEF. Koncert ten odbył się w warszawskim Teatrze Stanisławowskim w Boże Narodzenie 1996 roku. Ma w swoim dorobku wiele nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych dla światowych wytworni i stacji TV.

Rafał Kłoczko – dyrygent

Od września 2021 roku jest dyrektorem Filharmonii Zielonogórskiej im. Tadeusza Bairda. Dyrygent, kompozytor, aranżer; kształcił w Gdańsku, Krakowie i Wiedniu, gdzie uczył się pod okiem m.in. Rafała Delekty, Wojciecha Michniewskiego, Janusza Przybylskiego, Marka Guidariniego, Jacka Kaspszyka, Colina Mettersa. Był laureatem prestiżowych programów Instytutu Muzyki i Tańca, jak dyrygent-rezydent i kompozytor-rezydent. Stworzył przeszło sto pieśni, dwie msze, trzy koncerty instrumentalne, kilka kantat i dziesiątki miniatur instrumentalnych, które wykonywane były w niemalże wszystkich ważnych ośrodkach Polski.

Jako dyrygent poprowadził kilkaset koncertów kameralnych i symfonicznych, a także – również jako kierownik muzyczny – kilkanaście tytułów operowych; w tym dzieła takie, jak: Tryptyk Pucciniego, Cosí fan tutte Mozarta, Orfeusz i Eurydyka Glucka i polska prapremiera Franceski da Rimini Rachmaninowa. Regularnie współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową, La Monnaie w Brukseli i zespołem Cappella Gedanensis. Szczególnym zainteresowaniem darzy operę, dlatego też swój doktorat poświęcił zapomnianemu dziełu Ludomira Różyckiego Eros i Psyche, do którego wykonania doprowadził w 2015 roku w Operze Bałtyckiej w Gdańsku, by dwa lata później przygotowywać utwór jako asystent dyrygenta w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej. Z maestro Bassemem Akikim współpracował w La Monnaie w Brukseli przy światowej premierze Frankensteina M. Greya.

Uhonorowany wieloma stypendiami i nagrodami artystycznymi, w tym również Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Za jedne z najważniejszych swoich osiągnięć uznaje współpracę z Salzburger Festspiele w 2016 roku oraz staż dyrygencki w Operze Wiedeńskiej w 2017 roku. Obecnie związany jest z Filharmonią Zielonogórską, Cappellą Gedanensis i Teatrem Wielkim – Operą Narodową, gdzie poprowadził spektakle Halki Moniuszki w reżyserii Mariusza Trelińskiego. Spektakl ten miał swoją premierę w Theater an der Wien w grudniu 2019 roku i spotkał się z uznaniem krytyków całego świata.