Repertuar

W dwudniowym pakiecie (dwa dni festiwalowe 1 i 2 lipca) drugi bilet w cenie 50% – w celu rezerwacji miejsc prosimy o kontakt z kasą biletową tel. 89 527 23 02, e-mail: bilety@filharmonia.olsztyn.pl

Piotr Sułkowski – dyrygent

Sławek Uniatowski – wokal

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Magdalena Miśka-Jackowska – prowadzenie koncertu

W programie muzyka z filmów o Jamesie Bondzie m.in. The World Is Not Enough, Tomorrow never dies, Skyfall, Diamonds are forever

oraz utwory z repertuaru Sławka Uniatowskiego

Od wielu dziesięcioleci premiera każdego z filmów o Agencie 007 budzi emocje i staje się wydarzeniem sezonu. Kolejni odtwórcy roli głównej często są potem kojarzeni wyłącznie z postacią Jamesa Bonda – ten fenomen kultury popularnej jest więc zarazem mieczem obosiecznym. Przez lata zmieniało się wszystko: mody uliczne, muzyczne, a Agent 007 pozostał w gruncie rzeczy taki sam, nawet jeśli miał różne twarze, a używane przez niego gadżety stawały się coraz nowocześniejsze. Ten sam pozostał również charakterystyczny instrumentalny temat Jamesa Bonda, skomponowany przez Normana Monty’ego, zaaranżowany przez Johna Barry’ego, autora muzyki do kilkunastu filmów o przygodach słynnego agenta.

Podczas koncertu w Ostródzie usłyszymy orkiestrowe wersje piosenek ze słynnej serii. Warto przypomnieć sobie, w jakich okolicznościach powstały i czy więcej wspólnego mają ze stylistyką panującą w danej dekadzie, czy z niezmienną „bondowską” estetyką: pełna rozmachu, chwytliwa melodia i rozlewające się szeroko, zmysłowe orkiestrowe aranże.

Kiedy w latach 90. serca widzów podbijał być może najprzystojniejszy z Bondów, Pierce Brosnan, powstało wiele wspaniałych piosenek. Należy do nich wykonywana przez Sheryl Crow Tomorrow Never Dies z 1997 roku. Za jedną z najlepszych bondowskich piosenek nowych czasów uważano za to utwór The World Is Not Enough, wykonany przez amerykański zespół Garbage dwa lata później, z rockowym pazurem i dodatkiem elektroniki. Piosenkę We Have All the Time in the World John Barry nazywał zawsze swoją ulubioną i najbardziej udaną kompozycją do filmów o Bondzie. Kompozytor z przyjemnością wspominał współpracę z Louisem Armstrongiem, który zaśpiewał piosenkę do filmu W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości, ale był już zbyt schorowany, by zagrać na trąbce: film powstał w 1969 roku, dwa lata przed śmiercią legendarnego muzyka. W 1973 roku powstał pierwszy bondowski film z Rogerem Moorem w roli głównej, a do niego ballada Paula McCartneya i grupy Wings. Piosenka autorstwa ex-Beatlesa i jego żony Lindy należy do najciekawszych bondowskich tematów, jednak po zamachach 11 września 2001 utwór trafił na jakiś czas na listę piosenek zakazanych w stacjach radiowych i telewizyjnych.

Również latach 70., kiedy do głosu doszło tak wiele wspaniałych, śpiewających kobiet, autorek piosenek, które miały ukształtować kolejne pokolenie twórczyń, powstała jedna z najbardziej nie-bondowsko brzmiących piosenek: Nobody Does It Better z filmu Szpieg, który mnie kochał. Wykonała ją charyzmatyczna i bardzo nie pasująca do roli dziewczyny Bonda dziewczyna z fortepianem – Carly Simon. Fortepianowe solo pojawia się na wstępie tej bardzo udanej kompozycji. Klasyczny bondowski feeling ma natomiast You Only Live Twice z 1967 roku, wykonywana przez Nancy Sinatrę. Zdecydowanie mniej jest piosenek bondowskich śpiewanych przez mężczyzn: do najsłynniejszych należy Thunderball z 1965  roku w wykonaniu Toma Jonesa, który podobno podczas nagrywania partii wokalnej zemdlał po zaśpiewaniu ostatniego, wysokiego dźwięku.

Skyfall z 2012 w wykonaniu brytyjskiej wokalistki Adele, która odniosła oszałamiający sukces komercyjny, to jedna z dwóch piosenek z Bondów nagrodzonych Oscarem. Wyróżnienie zasłużone, gdyż Adele udało się w bardzo udany sposób nawiązać do nastroju piosenek z lat 60. – linia melodyczna utworu zawiera też słynny bondowski temat. Ciekawostką może być fakt, że Shirley Bassey, walijska wykonawczyni klasycznych bondowskich hitów, nagrała również włoską wersję piosenki Diamonds Are Forever – Una cascata di diamanti (Vivo di diamanti). Z pełnych przepychu lat 80. pochodzi z kolei najdłuższa i według wielu odbiorców najlepsza z bondowskich piosenek: zaaranżowana z rozmachem Licence To Kill cesarzowej soulu Gladys Knight.

Nie byłoby „Bondów” bez jednego spajającego je elementu: jest nim muzyka, nie mniej kultowa niż same filmy. A może dużo bardziej?

Sławek Uniatowski

Wokalista, kompozytor, autor tekstów, multiinstrumentalista
urodził się 11 maja 1984 roku w Toruniu.

Miał 5 lat, gdy rozpoczął samodzielną naukę gry na instrumentach klawiszowych. Szybko zainteresował się jazzem, co z kolei zapoczątkowało jego karierę wokalną. Jako nastolatek zaczął komponować i pisać teksty piosenek. Współtworzył toruński zespół Kije, w którym komponował oraz grał na syntezatorach.

Wiosną 2005 roku wziął udział w czwartym sezonie talent show  „Idol” w telewizji Polsat. Dotarł do finału, a ostatecznie zajął drugie miejsce. W tym samym roku wraz z Marylą Rodowicz nagrał utwór „Będzie to co musi być”, wydany na jej płycie „Kochać”. W 2006 roku nagrał piosenkę „Kocham cię”, która trafiła na ścieżkę dźwiękową filmu „Ja wam pokażę” w reżyserii Denisa Delica. W tym samym roku wystąpił wraz ze Zbigniewem Wodeckim oraz Janem Kantym Pawluśkiewiczem podczas XLIII Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

Pod koniec 2008 roku założył zespół Uniatowski Project. W 2010 roku zajął pierwsze miejsce na Festiwalu Piosenki i Ballady Filmowej w Toruniu, gdzie wykonał utwory „Wymyśliłem ciebie” Andrzeja Zauchy oraz „This Never Happened Before” Paula McCartneya.

W 2011 roku wziął udział w projekcie „Poland Why Not”, z którym koncertował m.in. w Indiach i Japonii.

W 2012 roku wraz z Poet’s Corner nagrał singiel „Angel in my arms”.

W 2014 roku podczas koncertu „Grzegorz z Ciechowski. Spotkanie z legendą” zaśpiewał utwór „Tak… Tak… To ja” z repertuaru Obywatela G.C. przy akompaniamencie Polskiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia oraz Orkiestry Adama Sztaby.

W międzyczasie koncertował z big bandami wykonując repertuar Franka Sinatry, Tony’ego Bennetta, Nat „King” Cole’a, Cheta Bakera czy Ellie Fitzgerald, m.in. w Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach.

W 2016 roku uświetnił koncert z okazji 100. Rocznicy urodzin Franka Sinatry w radiowej Trójce. Zaśpiewał tam wraz z Kubą Badachem, Januszem Szromem oraz Wojciechem Myrczkiem przy akompaniamencie Chopin University Big Band pod kierownictwem Piotra Kostrzewy. Koncert wydano na albumie „Koncerty w Trójce vol. 20 – Frank Sinatra 100-lecie urodzin”.

6 września 2016 roku wystąpił z Davidem Fosterem podczas koncertu z okazji obchodów 71. rocznicy uzyskania niepodległości przez Indonezję zorganizowanych w Warszawie przez Ambasadę Indonezji.

25 września 2016 roku w Filharmonii w Szczecinie przedpremierowo zaprezentował materiał z autorskiego albumu „Metamorphosis” rozpisany na orkiestrę symfoniczną i zaaranżowany przez Daniela Nosewicza.

Oficjalna premiera debiutanckiej płyty Sławka Uniatowskiego odbyła się 20 kwietnia 2018 roku. Uniatowski „Metamorphosis” to zbiór 13 kompozycji Sławka Uniatowskiego, do których teksty napisał sam artysta oraz zaproszeni do współpracy: Tomasz Organek, Janusz Onufrowicz oraz Michał Zabłocki.

23 maja 2018 roku ukazał się album „Dobrze, że jesteś” Zbigniewa Wodeckiego, na którym Uniatowski śpiewa utwór „Nie ma jak Bacharach” na podstawie linii melodycznej wymyślonej przez Wodeckiego.

W czerwcu 2018 roku wziął udział w Konkursie Premiery na 55. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, podczas którego wykonał utwór z „5 rano” z albumu „Metamorphosis” oraz w koncercie „Piosenka ci nie da zapomnieć”.